opnieuw overgeleverd 2
Ik zat op een terrasje toen er een man op me af kwam gelopen. Ik herkende hem van gisteren. Hij had weer een pakketje bij zich. Kleiner, dit keer. Hij gaf me dit en verdween weer. Wat een rare bedoening!
Maar mijn buik voelde het wel. Ik werd ook al nat. Tjee, ik moest hier toch echt eens iets aan doen. Ik opende het pakje en zag een telefoon. De brief erbij was duidelijk.
‘Deze is voor jou. Als je dit accepteert, dan zorg je dat je hem altijd bij je hebt en bereikbaar voor me bent. Doe je dit niet, dan volgen er consequenties. Mocht je het niet accepteren, dan mag je het pakketje op tafel laten liggen. Dan scheiden hier onze wegen. De keuze is aan jou.’
Ik voelde me ongemakkelijk en wist niet wat ik moest. Gaf ik mijn vrijheid op of niet?
In mijn nervositeit draaide ik het kaartje om. Hier stond geschreven:
‘Nee je geeft nog niet je vrijheid op maar ik wil alleen een stapje zetten om te zien of er toekomst in zit.
Geduld, weet je nog Jongedame.’
Ik moest lachen en was boos tegelijk. Hoe deed hij dit toch. Nou, ik zou hem nog eens wat laten zien. Ik besloot het te accepteren en stond op om verder te gaan. Ik nam de telefoon mee. Niet veel later zoemde de telefoon. Op het display stond:
‘Wijze keus xxx’
Weken gingen voorbij en zo nu en dan checkte hij of ik bereikbaar was. Mijn nieuwsgierigheid was erg groot dus deed ik braaf wat me werd gevraagd. Beetje bij beetje klonken zijn vragen meer als eisen. Ik moest diverse opdrachten doen en daarbij vertellen of ik het had gedaan. Dan stelde hij daar vragen over die ik moest beantwoorden. Ik dacht geregeld: tjeee wat een controlfreak. Zijn toon was daarbij erg belangrijk want door die rustige dominantie die kon ik het toch telkens niet weerstaan. Al wist ik dat het niet lang zou duren voor zijn opdrachten me zouden irriteren. Ik heb namelijk een sterke eigen wil, naast een behoefte aan het onderdanige. En precies daarom, zegt Elroy, vindt hij mij zo aantrekkelijk.
En zo kwam de dag dat ik even geen zin had in zijn dominantie. Hij smste of ik al gegeten had. Dat had ik nog niet, dus ik wist dat ik daar een preek over zou krijgen. Of zelfs erger: dat ik met mezelf moest spelen als er iemand kon kijken.
Ik reageerde dus niet op zijn smsje. Niet heel lang daarna volgde de tweede sms of er misschien iets mis was gegaan. Ook hier reageerde ik verder niet op. Vervolgens ging hij maar bellen. Toen ik na de derde keer dat hij belde opnam was hij allerminst geamuseerd. Hij was erg boos, kan ik wel zeggen.
Hij vroeg mij of ik een verklaring had waarom ik niet reageerde. Toen ik zei dat ik druk was zei hij, “Echt niet, en op liegen staat een hele zware straf." Om mij nog een kans te geven vroeg hij het nog eens, maar hij voegde daar aan toe dat het beter was om goed na te denken over mijn antwoord.
Ik antwoordde dat ik nog niet had gegeten en geen zin in een preek had. Hij beloonde me voor mijn eerlijkheid maar zei me wel dat ik twee regels had overtreden en dat hij dit niet kon toestaan. Hij zou nog bedenken wat hij ermee moest.
Hij gaf me te kennen ervoor te zorgen dat ik verder bereikbaar moest zijn omdat de straf alleen maar heftiger zou worden anders. "Denk nog maar eens aan de bioscoop", zei hij. De rillingen liepen over mijn rug en ik zei: " begrepen".
Voor hij ophing zei hij nog wel tegen me: “Denk om je stopwoord en geloof in je kracht. Veel plezier nog mijn missie.” Dat laatste ‘mijn missie’ die gaf me altijd een goed gevoel . Het betekende dat het allemaal in orde was.
Mijn straf liet niet lang op zich wachten. Mijn telefoon gaf aan dat ik een bericht had ontvangen. Hierin stond omschreven dat hij me wilde zien. Hij stuurde me een adres, een tijdstip en een opdracht over wat ik aan moest trekken. Omdat hij mij al het een en ander had zien kopen wist hij ook ongeveer wel wat ik in mijn kast had. Hij zou me laten ophalen, ik moest alleen zorgen dat ik op tijd klaar was. Als de auto weg is zou ik zelf moeten zien dat ik op tijd bij het adres aan zou komen. Zou ik niet op tijd zijn, dan had dit gevolgen. Ook mocht ik geen vragen meer stellen.
Ik had niet veel tijd meer en wist heel goed de ernst van het te laat komen. Ik ben daarom heel snel aan de slag gegaan om te zorgen dat ik toch op tijd zou zijn.
Wordt vervolgd...
