De fotosessie
Het wakker worden was misschien wel het gemakkelijkste deel van de dag, dacht ze terwijl ze haar ogen opende op het vervelende ritme van haar wekker. Eruit dan maar. Ze kuste haar man, die nog in een diepe slaap naast haar lag, sprong uit bed en trok haar ochtendjas aan. "Ik ga het toch niet doen", zei ze tegen zichzelf. En terwijl ze het zei, wist ze dat ze tegen haar eigen dovenmansoren sprak.
De douche voelde warm en goed. Het water dat over haar lichaam kletterde en, met de sproeikop in haar hand, plekken bereikte die ze te intiem vond om te delen. Maar waarvan ze tegelijkertijd voelde dat ze ze wilde delen. Er was geen stap terug. Ze wilde geen stap terug. De uitdaging die ze was aangegaan wilde ze aannemen. Moest ze aannemen. Een stap, een nieuwe stap in haar eigen zelf zijn, in wat zij daadwerkelijk wilde. En even, voor een keer, en misschien voor de eerste keer, sloot ze haar man buiten.
Ze aten samen hun meergranenontbijt, aangevuld met het glas vers geperste jus.
Nadat hij eindelijk, al was eindelijk vijf minuten eerder was dan gemiddeld, het huis had verlaten op weg naar zijn werk, had ze eindelijk het moment voor zichzelf. Het moment, de dag, waar ze weken naar toe had geleefd, Het moment waarop ze haar verlangen haar verlangen zou laten zijn, het moment waarop ze de onbekende man die zo bekend voelde gek zou maken, het moment waarop het zijn het willen zijn zou worden. Ze rende naar de slaapkamer, pakte haar meest opwindende setje en legde het op haar bed. Een zwarte bh met prikkelende rode bandjes, een zwarte string met een opwindende opening net boven haar billen. Ze trok het aan en voelde zich goed, sexy, opwindend. Ze voelde zich eindelijk zoals ze zich al jaren had willen voelen.
Na de te lange autorit twijfelde ze even. Durfde ze wel aan te bellen? Maar de twijfel duurde niet langer dan haar man nodig had om klaar te komen. Een halve minuut. Nog voor ze besefte dat ze op de bel had gedrukt, zwaaide de deur open. Een aangename verrassing. De fotograaf, waar ze geen beeld van had, was in elk geval niet een onaantrekkelijke dikkerd. Integendeel. Van haar leeftijd, maar met een uitstraling die eerder jonger was. Kwajongen was. "Kom binnen", zei hij, "En je mag best nog even je kleren aanhouden." Zijn knipoog bij die opmerking, zijn direct zijn, beviel haar.
Hij leidde haar naar een kleine kamer. Er stond een stoel, een dichte kast. Verder was de kamer leeg. "Kleed je maar uit", zei hij. De woorden waren niet uitgesproken of hij liep naar buiten en trok de deur achter zich dicht. Zijn woorden waren dwingend voor haar, maar op een aangename manier. Pas toen ze al haar kleren had uitgetrokken, op haar slipje en bh na, zag ze dat er aan de zijkant van de kast een spiegel hing waarin ze zichzelf kon zien. Even bewonderde ze haar eigen lichaam. Misschien was het niet het lichaam van een jonge godin. Maar tegelijkertijd wist ze dat het het lichaam was van een vrouw in de kracht van haar leven. Een lichaam dat meer erotiek uitstraalde dan de verdwenen pagina-3-dames van de Engelse tabloits. Op de stoel voor de spiegel, lag een ouderwetse spiegelreflexcamera. Ze pakte hem op en keek even door de lens.
De deur zwaaide open. "Kom je nog?". Ze herkende zijn stem. "Kom op", zei ze tegen zichzelf en stapte naar buiten, de kleine gang in die ze goed genoeg in zich op had genomen. Aan het einde was een deur naar een grotere kamer. Daar zou ze vast verwacht worden.
Het waren slechts enkele stappen. Enkele stappen die haar scheiden van het zijn zoals ze was en het moment waarop ze haar lichaam zou laten zien aan een man die ze niet kende, maar ook weer wel, uit al de berichtjes die ze gewisseld hadden. Ze opende de deur, de camera in haar hand, en werd verblind door vier flitslichten die bijna gelijkertijd afgingen. Nadat de verblinding over was, zag ze de vier naakte mannen met een camera in hun hand. Alsof het op commando was lieten ze die naast zich zakken. En een ding wist ze zeker: dit was de avond van haar genot.